Zwoele zomers. Late nachten. Vlinders in de buik van iedere lach. Licht aangeschoten. Mijmerend over het leven voor je. Het leven achter je? Niet de moeite om over na te denken, je was toen nog een puberend ventje dat zich met pietluttigheden bezighield. Nu leef je. Leeftijdsgenoten genieten, net als jij, van de heerlijke beats. De sexy lichamen. Het zweet. Buiten even verkoeling zoeken. In een oude zetel, doordrenkt van dingen waar je beter niet te lang over nadenkt. Het polsbandje plakt wat in je haar. Domme buitenwipper ook. Had het beter zelf gedaan. Topschijf! “Waar blijf je?!” Je vrienden roepen je terug binnen. Nog snel een teug van het flauwe bier en je stapt de hitte en lawaai terug in. Als een donsdeken dat zich om je wentelt. Lichten in alle kleuren. Muziek van alle kanten. Daar is die meid weer. Zo mooi. Keek ze nu net naar mij? Wat maakt het uit. Topschijf! Trakteren. Of heb ik dat al gedaan? En waarom die ene vriend nooit? Wat maakt het uit. Je leeft. Je maakt dit niet mee over tien jaar. Ook niet over 5 jaar. Een tijd tussen volwassen zijn en kind zijn. Heerlijk toch. Geen grenzen, geen ouders. Enkel vrienden, muziek en die heerlijke zwoele zomernachten. Volgende week terug?! Uiteraard. Afspraken maken. Berichtjes rondsturen. “Je moest hier zijn. Beste avond ooit.” Meewarige smileys terugkrijgen van ex’n, saaie vrienden en vage kennissen van school. Ze doen het ook. Iedereen doet het. Leven in de zomer als student. Heerlijk toch. Dat was toen…
Arme studenten van nu. Kut-corona! Niets van dat alles. Thuis zitten. Online chatten. Gamen. Memes uitwisselen. Bingen. Niet Netflix en chill, dat vereist bezoek. Gewoon Netflix. Of Youtube, als je echt in de deprimerende draaikolk van alt-right, fake news en antivaxers wilt verzeild geraken. Vloeken op die ene vriend of vriendin die de regels aan zijn of haar benen lapt. Vloeken omdat je zelf niet moedig genoeg bent. Of gewoon begrijpt dat het moet. Toch? En dus zit je nu thuis. Te puffen met de ramen wijd open. Warme lucht uit je computer mengt zich met die van buiten. Lege flesjes energiedrank zijn je drug. Geen schraal bier. Geen grabbel chips nemen uit het opengescheurde zakje dat je kameraad altijd koopt rond middernacht als je uitgaat en “een hongertje krijgt”. Al jouw chips in huis zijn al lang op. En geen nightshop waar je naar toe mag. Kut-corona. Ik wil student zijn. Thuiszitten kan over 10 jaar ook nog hoor. Ik wil nu verdomme leven. De beste tijd van m’n leven. Geen verplichtingen, alleen plezier met vrienden. Muziek. Dansen. Zweten.
Kut-corona!
Tim Dams 