Brief aan m’n zoon

Toen ik vader was van drie kleine koters hield ik notities bij van m’n bevindingen. Zaken die ik nooit had verwacht. Grappige momenten. Frustraties. Ooit wilde ik het geheel in een boekje gieten voor posterity. Toen er echter enkele weken geleden een oproep van De Morgen was naar vaders die een brief naar hun zoon wilden schrijven, leek het me de gepaste inhoud hiervoor. De brief is sinds vrijdag hier te bewonderen, maar ik publiceer hem hier toch integraal, voor het geval De Morgen ooit ophoudt met bestaan.

De brief

Dag zoon,

Ik weet niet of je van plan bent om kindjes te maken, maar als je dat van plan bent, weet dat ik het 100 procent kan aanraden. Toch had ikzelf graag wat meer geweten op voorhand. Het had me niet van kinderen weerhouden, maar het had me mogelijk toch iets langer zonder grijs haar gehouden. Daarom, hier mijn lijstje met dingen die ik graag had geweten voor ik kinderen kreeg:

Hoe je je voelt.

Deze is eenvoudig:

Je bent altijd moe.

Baby’s van enkele weken hebben geen handleiding. Of toch: die is er wel, maar die is goed verstopt. Enkel door veel trial en error, een stevige portie bijgeloof en rituelen (denk je) de handleiding te ontdekken. Om dan enkele weken later weer een nieuwe variabele te vinden die de hele boel om zeep helpt (bijvoorbeeld bij de eerste keer naar kribbe, de eerste vaste voeding, de eerste keer in eigen kamer slapen, enzoverder.).

Je bent altijd moe.

Een enkele weken oude baby kan maar drie dingen: huilen, slapen en eten. Het gebruikt huilen voor ALLE communicatie omtrent ALLES, inclusief het slapen en eten. Veel geluk om het te ontcijferen. Tip: blijf kalm en lig er niet van wakker (haha) als je niet ontdekt waarom het kind nu weer huilt. Na verloop van tijd zullen de rituelen van hierboven de boel mogelijk wat klaarder maken. Maar onthoud: het kind huilt voor ALLES, zelfs als er protjes vastzitten, het is 0,001 graden Celsius te warm of de maan is driekwart vol.

Je bent altijd moe.

Grootouders

En jij dacht altijd de oogappel van je ouders te blijven? Think again, vanaf nu ben je een trede lager gezet. Grootouders bellen aan en jij doet open? Probeer ze niet in de gang te groeten, ze beginnen al over je heen te zoeken naar die schattige kleinkinderen. Jouw functie wordt vanaf nu een soort dateplanner tussen je kind en je ouders.

Grootouders verwennen de kleinkinderen. Niet verwachten dat ze hetzelfde regime met je kinderen hanteren als wat ze indertijd met jou deden. Hun vaste uitleg: “Ze moeten leren dat ieder gezin/persoon/locatie andere regels heeft … Daarom geef ik ze enkel boterhammen met choco en mogen ze de hele dag tv kijken.” En dat je daardoor ’s avonds met een kind zit dat niet wil slapen? Dat is jouw probleem, niet dat van hen.

Andere ouders

Andere ouders zijn een zegen en een vloek tegelijk. Zeker diegenen die net voor of na jou een kindje krijgen. Veel gesprekken met andere ouders zijn variaties op:

Ouder 1: “Mijn zoon/dochter deed gisteren X.” Ouder 2: “Oh, dat deed die van mij ook, en op de koop toe Y.”

Ouders vergelijken voortdurend elkaars kinderen.

Niets is wat het lijkt: de zwaarste momenten gebeuren ’s nachts, wanneer niemand ze ziet. Overdag lijken andere ouders rustig en uitgeslapen, maar dat komt vooral omdat je hen pas terugziet wanneer ze de eerste harde maanden achter zich hebben. Kortom: niet vergelijken. Iedereen ziet af.

Uit eten

Voor de eerste keer uit eten, met de baby bij je, bestel enkel een hoofdgerecht en idealiter een koud gerecht. Gegarandeerd dat die brave, rustige, baby begint te krijsen het moment dat de ober je bord voor je op tafel legt. Een slaatje is nog steeds even lekker wanneer je 10 minuten later terug het restaurant kunt inwandelen met een baby die eindelijk slaapt.

Sporten

Kinderen stuur je naar sport- en andere activiteiten, niet omdat het goed voor hen is, maar goed voor jou is. Het is een gegarandeerd uurtje vrije tijd, dus die rit neem je er met plezier bij. Daarnaast is het ook goed voor hen, dat ook.

Naar het strand?

Zes tips die je nog nooit ergens hebt gelezen:

De buggy trek je achterwaarts door het zand. Je probeert hem niet vooruit te duwen, tenzij je van plan bent om drie meter ver te geraken.

Zorg dat je eten bij hebt. Véél eten. Altijd eten. Ook voor jezelf. En bereid je voor om zand te eten: die heerlijke koek die je kleine net wou eten en in het zand viel? Die moet jij uiteraard wisselen met jouw koek.

Neem evenveel handdoeken mee als dat je buggy plek heeft. Handdoeken voor de koude. Handdoeken na het zwemmen. Handdoeken om op te zitten. Handdoeken om in te wikkelen. En uiteraard ook een handdoek van Bumba of Paw Patrol nadat je kind die van Maya de Bij beu is.

Liggen op een strand? Neen, dat doen mensen zonder kinderen. Geen rust: nooit liggen. Bijrusten doe je over een paar jaar wel.

Nodig familie en vrienden uit. Zelfs die verre collega die je al jaren niet meer hebt gezien. Iedere extra, gratis babysitter is welkom.

Je kan nooit genoeg ijsjes en wafels eten.

Naar toilet gaan

Een toiletdeur is een mythe. Die gaat altijd open blijven staan. Als het niet is om je kind zeker te horen, dan wel omdat het kind de deur openduwt om je iets te vragen. En rep je maar, dat scrollen op je smartphone hou je voor als je kleine naar de kribbe is. Je toilet mag niet lang bezet zijn, tenzij je graag vuile luiers verschoont op de rand van je badkuip. Oh ja, en naar toilet gaan is vanaf nu een teamactiviteit, met toeschouwers. Privacy? Dat woord ken je niet meer.

Naar ergens anders dan het strand gaan?

Voorzie uiteraard eten voor onderweg als het om lange trips gaat. Veel eten. Je zal het nodig hebben. Oh ja, en voorzie gerust ook iets voor de kids. Die zullen het nodig hebben.

Hou ook rekening met de wet van omgekeerde sfeer. Hoe leuker de dag was, hoe zwaarder de dag erna zal zijn. Dus een leuke dag is een moe kind de dag erop en dus gegarandeerd een kakdag (pro-tip: plan grootouders in na een uitstap).

Naar de winkel gaan

Een kind dat krijsend ergens in een gang ligt? Resulteert in twee soorten reacties van omstaanders: blikken van herkenbaarheid van andere ouders. Blikken van onbegrip van niet-ouders. Beide kunnen je gestolen worden op dat moment. Je bent vooral aan het nadenken vanaf wanneer je het kind mag achterlaten bij verloren voorwerpen.

Zoek winkels met kinderwinkelwagen… maar wees voorbereid op geregeld mensen met zere scheenbenen je excuses aan te bieden en om de twee gangen iets van de grond te moeten oprapen van het rek waar je kleine is tegen gevlamd.

Geef ze zoekopdrachten. Of nog beter: ninja-zoekopdrachten. Laat ze muisstil de eieren vinden… Oké schrap dat. Laat ze géén eieren zoeken. Geloof me, eieren en kinderen resulteert altijd in aan de kassa gaan melden dat iemand een doos gebroken eieren heeft achtergelaten in de gang.

Vergeet niet aan de kassa te vermelden dat er ondertussen twee sandwiches zijn opgegeten, en ja, dat pak maiskoeken is niet beschadigd, maar het was dat of een krijsend kind op de vloer, mevrouw.

Tot slot

Ouderschap lijkt een hel. En ja, de eerste jaren voelt het soms wel zo. Maar tegelijkertijd is het ook het mooiste wat er is. Je leert jezelf beter kennen, je leert relativeren, en je leert genieten van de kleine dingen. Je ziet een wonderbaarlijk klein schepsel opgroeien en veranderen in een schitterende mens. Een mens die misschien ooit ook aan kindjes gaat beginnen. Onthoud dan vooral: je zal altijd moe zijn, maar het is het allemaal waard.

Dikke knuffel,

Tim ‘je papa’ Dams